• سه شنبه ۴ ثور ۱۴۰۳ - ۱۳:۰۴
    م. ج. فرید
    «مردم افغانستان در کل عادت به اندیشیدن، محاسبه و سبک و سنگین کردن امور ندارند و زحمت اندیشیدن را بر خود هموار نمی‌سازند. کنشگران سیاسی و اولیای امورشان نیز گرفتار همین بیماری‌ مزمن تاریخی هستند. به همین خاطر است که رهبران سیاسی و تیکه‌دران قومی اغلب بی‌سواد و فاقد توانایی طرح و تحلیل و برنامه هستند. از زمان شروع جهاد در برابر شوروی تا اکنون رهبران سیاسی غالبا بی‌سوادان سیاسی و ملاها و مولوی‌های باسواد فقهی در حد ابتدایی بوده‌اند. همین مساله باعث گردیده است که بحران تاریخی کشور را این‌ها درک نکرده و برای آن راه‌حلی را ارایه نتوانند.»