صفحه اصلی / آرشیو دسته "سیاسی"

«اگر نشست صلح قطر نفی تبعیض، بی‌عدالتی و محاکمه جنایت‌پیشگان فاشیست را به همراه نداشته باشد، ابزاری بیش برای خلع سلاح دیگران نبوده و ثمره‌ای جز تبعیض پیشگی بیشتر را در قبای جدید سیاست در بر نخواهد داشت. ازاین‌رو، به جد می‌توان گفت که صلح قطر انگیزه‌ای جز توطیه ندارد؛ توطیه‌ای که به‌شدت منطق تبعیض و بی‌عدالتی در سایه انحصار قدرت از سوی فاشیستان قومی دنبال شده و می‌شوند.»

«دور از انتظار نیست که جنبش روشنایی متشکل از چنین نیروی‌های پاک، پرتحرک و بااراده‌های راسخ، قادر به فتح قله‌‌های افتخار، خلق زیبایی‌های فرهنگی و مدنی و دارای چشم‌انداز امیدبخش برای مردم افغانستان و هزاره‌ها به‌طور خاص باشد. آنچه در این مراسم دیدیم و شاهد بودیم، ایده‌های نو، طرح و برنامه‌های شفاف و عملی برای خروج از بن‌بست سیاست قومی‌‌‌، خودباوری جمعی، دوری از توصیفات گزافه و تکیه بر داشته‌های بالفعل و بالقوه کارکردی و کاربردی رهبر شهید، قاطعیت در تصمیم برای ادامه مبارزه علیه تبعیض، بی‌عدالتی و فساد سیاسی و داشتن منطق مشخص برای حضور در عرصه‌های سیاسی بود.»

«پدر جان دوست دارم با تو کمی شکایت و از مدعیان میراث‌دار‌ی‌ات حکایت کنم. شکایت این است که پدر نمی‌دانی که بعد از رفتنت جنگ بالای میراثت درگرفت و میراثت را تیکه‌داران و مدعیان وراثت که دم از تو می‌زنند، دم از هزاره بودن و دم از خدمت کردن به قوم می‌‌زنند اما امروز میراث تو را تکه‌تکه کرده‌اند. حزب وحدت تو را میراث شخصی خود کرده‌اند. پدر جان! بعضی وقت جمله‌ی هابز یادم می‌آید که می‌گوید انسان گرگ یکدیگر است، نبودنت باعث شده تا تیکه‌داران قومی گرگ یکدیگر شوند و دور از اخلاقیات صحبت کنند. گاهی اوقات عدالت اجتماعی را عدالت اضافی می‌خوانند و جنبش‌ روشنایی را جنبش را فحاشی می‌نامند.»

«برخی برای اولین بار در حیات سیاسی خود، با بیرون آمدن از ساختار دولت، احساس بی‌‌عدالتی کردند و از مجامع بین‌المللی برای روشن شدن قضیه، خواستار بررسی روشن و عادلانه شدند؛اما دولتمردان و سیاسیون درون دولت اظهارات مخالفان خود را بی‌‌اساس و بی مبنا خواندند و از روی غم شریکی با خانواده‌‌های شهدا، چون گذشته ناگزیر به محکوم نمودن حمله تروریستی شدند. آنچه تغییر نکرد وضعیت مردم، درد و آه و ناله مردم بود و هست که هرروز سیل خون از درون خانه‌‌‌هایشان جاری، بار غم بر دل‌هایشان سنگین و فقدان و فراق عزیزانشان مغز استخوان‌هایشان را می‌‌سوزانند.»

« این انتخابات نمایندگان به‌ظاهر مردمی و در واقعیت امر مهندسی و هدایت‌شده از جانب حکومتگران مستبد قومی است. زمامداران غیر مشروع تلاشی به عمل می‌آورند که عناصر و کاندیدان منفعل و خودباخته سیاسی را در فرایند انتخابات، به‌عنوان عناصر پیروز و صاحبان آرای اکثریت و مردمی اعلام نمایند تا توجیه‌گر و مشروعیت دهنده پالیسی‌های حاکمان فاشیست و انحصارطلب قومی باشند، نه صدای رسای مردم در پارلمان و خانه ملت!»

«آنچه از قراین و شواهد پیداست به خاطر رفتار خاینانه ملی و بیماری مزمن قبیله‌گرایی و در شرایطی که اجل سیاسی اشرف غنی پیش از موعد فرا رسیده است بعید به نظر می‌رسد که این دو شخصیت بتوانند اکسیژنی برای تداوم تنفس ولو مصنوعی غنی را فراهم کرده بتوانند. چون اشرف غنی و ملا سرور دانش بهترین فرصت‌ها را از دست دادند و بنیان‌ها و شیرازه‌های همبستگی ملی، امنیت اجتماعی، شکوفایی اقتصادی و... از هم پاشانده و در مدت چهار ماه باقی‌مانده از عمر نحس ریاست جمهوری این فاشیست، هیچ‌کسی برای بقا و تداوم حیات سیاسی اشرف غنی و تیم او کاری کرده نمی‌تواند.»

«اگر کسانی بیایند وارد میدان شوند نه امکانات مادی و معنوی این‌ها را دارند و نه این‌ها می‌گذارند که تلاش‌ها و کوشش‌های نسل نو به ثمر بنشیند. به همین خاطر تمام توان و توش خود را صرف خنثی کردن کار نسل نو می‌کنند. اگر چهره‌های جدیدی از میان نسل نو قد برافرازند با توجه با امکانات مادی و موقعیت سیاسی که دارند تمام امکانات خود را بسیج و مریدان خود را تحریک می‌کنند تا جلو کار و تلاش او را بگیرند و نگذارند که او قامت خود را راست و آدرسی برای مردم گشته و هزاره‌ها در تعامل با دستگاه قدرت از پتانسیل جوان و فعال و خلاق برخوردار گردد»

«انتقال جنگ از مناطق استحقاقی خشونت به مناطق غیر استحقاقی آن و نیز پیروی از منطق جنگی خاص، یعنی تهاجم ناگهانی به مناطق غیر افغان و مراکز امنیتی، ایجاد رُعب و وحشت، انتحار ، انفجار و ترور، دو نکته‌ی اساسی است که بیشتر سنگر را در معرض ناپیدایی قرار داده است. پس سنگر را چگونه باید ردیابی کرد؟ معمولا، ردیابی گلوله‌ها یکی از راه‌های تشخیص سنگر است، اما در این جنگ، که برخلاف منطق معمول جریان دارد، بهترین راه برای تشخیص سنگر، ردیابی زیستگاه‌ها و خاستگاه‌های ایدیولوژی، قومی، تباری و زبانی تروریستان طالب است.»

«درنتیجه، هزاره‌ها در برابر یک معامله بزرگ و توطیه خاینانه بر سر قومی کردن منازعه بین‌المللی قرار دارند. در این هنگام، فشار بر دولت که خود شریک پروژه و طرف منازعه است، هیچ سودی به حال هزاره‌های درمانده در هنگام وقوع فاجعه‌ مانند ارزگان، مالستان و جاغوری ندارد. فرستادن نیروهای کمکی و حضور اردوی ملی، آن‌هم با تعلل و تاخیر پس از قتل‌عام و تخریب خانه‎‌های مردم و بی‌خانمان شدن آن‌ها، نوشدارو پس از مرگ سهراب است. دردها و زخم‌های تاریخی مردم هزاره با چند نفر نیروی کمکی بی‌خاصیت درمان‌نشده و التیام نمی‌یابد.»

«واقعیت این است که آمریکا در مهروموم‌های بعد از طالبان دچار یک اشتباه استراتژیک شدند و آن متمرکز نمودن سیاست‌های خود در افغانستان تنها از مجرای قوم پشتون بود. این وضعیت، نشان‌دهنده آن بود که آمریکا بر پیچیدگی‌های روابط اقوام همانند رقیب روس خود در افغانستان، اشراف نداشتند. نتیجه سیاست‌های آمریکا در افغانستان، بازی کردن با مهره‌های بود که عناصر پشتون در آمریکا طرح نموده بود. آمریکا جهان و منطقه را می‌خواهد با عینک قبیله‌ای پشتون ببیند و معلوم است که نتیجه‌اش جز رسوایی و شکست چیزی نخواهد بود. حال آمریکا متوجه این اشتباه استراتژیک خود شده است ولی بازگشت دوباره و طرح نقشه راه جدید، برایش بسیار پرهزینه می‌باشد.»