صفحه اصلی / آرشیو دسته "سیاسی"

«در نشست دوحه طرح عبور از «حکومت اسلامی جدید پساتوافق افغانستان» مطرح‌شده است. اگر منظور طالبان نفی جمهوریت و تشکیل امارت اسلامی که بر اساس اعتقاد صرف آن‌ها به قانون شریعت و تفسیر خاصی که از شریعت دارند، باشد و یا اجرایی شریعت طالبانی را در نظر داشته باشند، این امر برای مردم و نسل امروز قابل قبول نخواهد بود و مردم افغانستان حاکمیت خشن، خشک و زن‌ستیزانه و قرون‌وسطایی این گروه را به‌هیچ‌وجه نمی‌پذیرند.»

«هزاره‌ها پس از سقوط طالبان به علت متلاشی شدن و نداشتن تیم متحد و منسجم از بازیگر بودن افتاده و فقط تماشاگر و احیانا گدایی‌گر ماموریت‌های در بست‌های پایین حکومت‌اند و این برای هزاره‌ها و مبارزات تاریخی‌‌ و شهدای که در مسیر بیرون شدن از محرومیت‌های تاریخی و بازیابی عزت و حرمت انسانی و زدودن تبعیض‌های ناروایی اجتماعی انجام داده‌اند نهایت درد‌آور و عذاب دهنده است. در طول این بیست سال (غیر از دور اول انتخابات ریاست جمهوری و کاندیدا شدن محمد محقق) همه‌اش تماشاگر و حمایتگر تیم‌های بوده‌اند که بازیگر آن‌ها پشتون‌ها بوده‌اند.»

«امروزه بر همگان روشن و هویدا گردیده است که آمریکای که بعد از فروپاشی شوروی سابق و خاتمه یافتن جنگ سرد، شعار نظم نوین جهانی و جهان تک‌قطبی سر می‌داد و خود را ابرقدرت بلامنازع و اداره‌کننده جهان پسا جنگ سرد می‌خواند، به‌مرورزمان و حضور عملی درصحنه‌های نظامی و سیاسی نشان داد که این ببر کاغذی در برابر گروه کوچکی به نام و عنوان طالبان زانوزده و در برابر اراده و عزم آن‌ها دست‌ها را بالابرده و سر تسلیم و تعظیم فرود آورده و از آن گروه ضمانت امنیت فردای خود را گدایی می‌کند.»

«اگر پروسه صلح پیش برود و به نتیجه‌ای منتهی گردد چاره‌ای نیست که اشرف غنی را قربانی کند و گزینه‌ی که حد وسط(میان طالبان و غنی) باشد و بیاید و دولت موقت را شکل بدهد تا طالبان را وارد پروسه صلح و مشارکت در نظام نماید، این گزینه شاید داکتر عبدالله در نظر گرفته‌شده باشد. استقبال بسیار گرم، رسمی و عالی پاکستان نشانه و قرینه است که عبدالله این بار به یک معامله‌ای دست‌زده که هم کلید ارگ را به دست بگیرد و هم صلح و ختم جنگ و خشونت‌های چهل‌ساله را به نام خود ضرب نماید. اینکه این خواب و رویای داکتر عبدالله تعبیر می‌شود یا نه فقط زمان به آن پاسخ خواهد داد.»

«ازنظر بینش و گرایش، هیچ فاصله و فرقی میان اشرف غنی، کرزی، و... با ملا عمر، ملا هیبت الله و استانکزی وجود ندارد. در بینش هر دو گروه، انحصار قدرت و استبداد در سیاست و سرکوب اقوام غیرخودی به شکل پیش‌فرض و بدیهی پنداشته شده است، فقط در روش اعمال آن کم‌وبیش فرق وحود دارد. طالبان با انتحار در مساجد، مراکز آموزشی، راه‌گیری مسافران بی‌گناه و به اسارت گرفتن آن‌ها و داروندارش را به یغما بردن اعمال قدرت و اعلان حضور می‌کند اما گروه غارتگر دولتی نقاب دموکراسی را به خود بسته و زیر چتر جمهوری‌خواهی با تقلبات گسترده و زیر پا گذاشتن قانون و ... رهزنی و غارت آرای مردم به حیات ننگین و غیراخلاقی خود ادامه می‌دهند.»

«علی‌رغم توجه شایسته و قابل‌تحسین قانون اساسی به حقوق اقوام و اقلیت‌ها و تاکید بر مشارکت همه اقوام، امیدوارم در مذاکره صلح پیش‌ رو که در جریان است تمام این موارد در نظر گرفته شود، اما اگر نادیده گرفته شود قطعا مشکلات عمده مرتبط با مساله اقوام و اقلیت‌ها، آینده صلح و ثبات را در افغانستان تهدید خواهد کرد.»

«اعتماد کردن عده‌ای از سیاست‌مداران کشور ما به طالبان و ایمان آوردن به این‌که طالب در پی صلح و درصدد آوردن امنیت برای سراسر افغانستان است، ساده‌لوحانه و از درک نادرست و ناآگاهی از تاریخ گذشته و حال طالبان و ‌اهداف طالبان و ذات طالبان است. در میان طالبان هیچ گروه، لشکر،‌ رهبر و سرباز دموکرات، معتقد به اعلامیه جهانی حقوق بشر، آزادی بیان، دموکراسی و آزادی و حقوق زنان وجود ندارد. طالبان در طول سالیان جنگشان علیه دولت و نیروهای خارجی فقط تغییر نظام، ‌خروج نیروهایی خارجی و بنیادگذاری نظام شرعی اسلامی را خواسته‌اند و همچنان بر این خواسته‌های خود متعهد هستند.»

«با توجه به آنچه گفته شد، تیم ارگ در شرایط خطرناک کرونایی و اوضاع بد امنیتی و گستردگی فقر اقتصادی و... اقدام به چنین بازی‌ها و مانورهای مضحک کردند تا به خیال خامشان برای خود مشروعیت سیاسی و مقبولیت اجتماعی کسب و در مذاکرات آینده دستاویزی در برابر طالبان دست‌وپا کنند. تیم ارگ امیدوارند که با دایر نمودن جرگه نمایشی بتوانند طالبان را فریب داده و مقهور شکوه سیاسی و عظمت و اقتدار مردمی خود نمایند و از این طریق خواست‌های خود را برای حفظ جایگاه غصب شده، خواست مردم جا زده و عبور از اشرف غنی را برابر با عبور از نظام و دستاوردهای دو دهه معرفی نمایند.»

« پاكستان كه بر سر مسایل كشمیر با كشور هند نزاع دایمى و تاریخى دارد و افغانستان هم به خاطر حل مسایل پشتونستان و خط مرزى «دیورند» همواره یكى از متحدان منطقه‌ی دولت هند به حساب می‌آید. به همین دلیل پاكستان همیشه خواهان افغانستان، ضعیف، فقیر و طرفدار دولت بی‌ثبات در این كشور بوده و هست. زیرا هر گاهی كه دولت نیرومند در افغانستان به وجود ‏آمده است مساله آزادى پشتونستان و خط مرزى «دیورند» در راس برنامه‏‌هاى آن دولت قرار داشته است.»

«عوامل و فاکتورهای فوق زمینه عدم تحقق دموکراسی واقعی، تقلب و تخلف انتخاباتی در کشور ما را فراهم می‌سازد و بستر بی‌اعتمادی را در میان نخبگان، گروه‌ها، احزاب و مردم پدید می‌آورد. عواملی مذبور باعث گسترش و افزایش بیماری انتخاباتی می‌گردد تا این عوامل وجود دارد این وضعیت نیز تداوم و استمرار خواهد داشت؛ چون‌که نگرش‌ قومی، زبانی، حزبي و تاریخی، عدم قدرت تجزیه‌وتحلیل مسایل سیاسی توسط مردم، نابرابری مالی و اقتصادی میان طبقات اجتماعی منجر به تولید و تداوم ساختار وارونه دموکراتیک می‌گردد.»