• سه شنبه ۲۶ سرطان ۱۴۰۳ - ۱۱:۵۵
    علی رضایی
    «ازاین‌رو می‌توان ادعا کرد که رویداد عاشورا انفجار خشم و عصیان جریان محکوم و سرکوب‌شده‌ای اسلام بر اساس قرایت امت و امامت در برابر اسلام برساخته‌ای دستگاه خلافت بود. البته از ناحیه جریان حاکم نیز انفجار اوج استبداد و خودکامگی و فساد سیاسی و انحطاط اخلاقی بود. تقابل و برخورد این دو جریان یادشده بعد از رحلت رسول اکرم (ص) آغاز و در دوره‌های مختلف با فرازوفرود ادامه داشت. تا زمان رخداد عاشورا این دو جریان، خصوصا از سوی جریان شیعی با تساهل و مدارا برخورد می‌شد. مثلا با این‌که حضرت علی (ع) خانه‌نشین و معترض روی دستگاه خلافت بود اما در زمانی که پای مصلحت کلان اسلام و مسلمین در میان بود با آن‌ها مشاوره می‌داد.»