اشرف‌غنی مسوول اصلی گروگان‌گیری

ربوده شدن ۳۱ نفر مسافر رنجور، خسته و تبعیدی از ایران توسط گروهی از تروریستان از شاه‌راه کابل قندهار واکنش‌های را در سطح رسانه‌ها و افکار عمومی ایجاد کرده و زنگ خطر را به صدا درآورده است. این رخداد بیم‌ها و هراس‌های را در میان مردم هزاره دامن زده است. افکار عمومی تا هنوز انتظار می‌کشیدند که دولت‌مردان برای رهایی و نجات این اسیران دربند کاری و اقداماتی انجام دهند.

فاجعه تلخ و ناگوار ناشی از قهر و خشم طبیعت در ولایت پنجشیر و سایر ولایات کشور توجه افکار عامه را به خود جلب کرد و از آن‌جای که فاجعه بسیار گسترده و عظیم بود افکار عمومی و شهروندان منتظر و چشم به‌راه مانده و به دولت‌مردان حق می‌دادند که رسیدگی به امور برف‌کوچ زدگان را در اولویت کاری خویش قرار دهند. اما از زمانی‌که رییس دولت و رییس اجراییه هردو به پنج‌شیر رفتند و جلسه اضطراری را ترتیب دادند و دستورات لازم و اقدامات فوری به عمل آوردند؛ انتظار می‌رفت که اشرف غنی در اولین فرصت خودش برای آزادی اسیران هزاره واکنش نشان و راه‌حل و اقدامات لازم و فوری را صادر نموده و با این فاجعه انسانی و ملی نیز همدردی کرده و مسوولیت خویش را به عنوان رییس جمهور ادا نموده و مایه‌ی امیدواری خانواده‌های عزیزان دربند و مردم هزاره گردند.

اما دریغ و هزاران دریغ که این همه انتظار و التهاب با بی‌تفاوتی و بی‌اعتنایی اشرف غنی مواجه شد و حسرت یک یادآوری را در دل‌ها کاشت و آب سردی بر دیک جوشان این همه امید بستن‌ها ریخت و بازهم یکبار دیگر هزاره‌ها سرخورده و احساس حقارت کردند که دل‌بستن و انتظار داشتن به این دانشمند دوم جهانی و یار غار رهبر خردمند، کریم خلیلی نیز دل‌بستن به سراب بوده است. سران دولت وحدت مُلی آقایان عین و غین حسرت یک واکنش و اعلان یک همدردی را در دل‌های مردمی گذاشتند که در دوران انتخابات این مردم یا به اشرف غنی و یا به عبدالله امید بسته بودند و هر گروه‌شان باورمند بودند که قهرمان عدالت، مساوات، برابری و حقوق شهروندی و نگاه انسانی این‌دو (عین و یا غین) هستند و اکنون با کمال ناباوری شاهدند که این دو قهرمان اقدام برای رهایی که هیچ، حتا حاضر نیستند که یادی از این رخداد و فاجعه انسانی نمایند.

عجیب این‌جاست که رهبر خردمند کریم خلیلی!!!!! و رهبر دلاور محقق پهلوان!!! نیز روزه سکوت گرفته و در قبال این مساله هیچ واکنشی از خود نشان نداده‌‌اند. نه از تدبیر و خردمندی خلیلی خبری است و نه از پهلوانی و تهور و دلاوری محقق!!!؟؟. اینکه چرا این دو شیخ خردمند و ودلاور به چنین سکوت مرگبار و ننگین رو‌ آورده‌اند دقیق معلوم نیست ولی از لابلای حوادث و اتفاقات کشور ‌ می‌شود کم‌وبیش حدس‌و گمانه‌ی را مطرح ساخت و رفتار این دو شیخ را درک کرده و فهمید. به نظر می‌رسد که هم رهبر خردمند و هم رهبر دلاور درک کرده‌اند که در دولت وحدت مُلی قافیه را باخته‌اند. تدبیر و خردمندی یکی، و دلاوری و تهور دیگری، نه تنها راه به جای نبرده که سبب حذف سیستماتیک هزاره‌ها از بدنه اجتماعی و حوزه‌های مشارکت در قدرت سیاسی شده است و اگر وضع بدین منوال به پیش برود و این‌ها و مردم به خود نیایند روند پروژه حذف فیزیکی هزاره‌ها نیز کلیدش زده شده است. از قرار معلوم هزاره‌ها با این وضعیت و شرایط، روزهای دشوار و حوادث ناگواری را پیش‌رو خواهند داشت.

مردم تا کنون از دولت وحدت مُلی در کل و از اشرف غنی به خصوص؛ به‌خاطر اینکه قدرت اصلی را در دست دارد، انتظار داشتند که برای آزادی اسیران بی‌گناه و مظلوم اقدام نماید ولی با کمال تاسف نگارنده عقیده دارد که مردم هزاره به بی‌راهه رفته و توان تشخیص خویش را از دست داده است چرا که دشمن دیرینه‌اش (اوغان کوچی) را ناجی خود پنداشته‌اند. قراین و شواهدی زیادی وجود دارد و گواهی می‌دهند که عامل اصلی هیاهوی داعش و ناامنی‌ها در کل کشور و در خصوص این‌گونه گروگان‌گیری مسافران، همه‌اش شخص شخیص اشرف غنی است. سکوت معنادار اشرف غنی در نطق دیروز، فهماند که ۳۰ نفر اسیری که گروگان دست هم‌فکران وی هستند و به اسارت گرفته شده‌اند، اگر هم کشته شوند مهم نیست. با این که این مساله پیامدهای ناگوار و غیر قابل پیش‌بینی خواهد داشت و ممکن است که گسل شکا‌فهای قومی را یک‌باردیگر به فوران اندازد و کشور را به سوی خشونت‌های مهار نشدنی دیگری بکشاند.

اما اشرف غنی آن‌قدر نادان و نا‌فهم هم تشریف ندارد که این قدر نفهمد که این مساله چه عوارض و پیامدهای برای وحدت ملی خواهد داشت ولی از آنجای که او آگاهانه در مسیر حذف و تصفیه قومی گام می‌دارد برایش مهم نیست و دغدغه یک رییس جمهور (که در قبال همه شهروندانش مسوول است) را ندارد. برای اثبات اینکه اشرف غنی خود در این‌گونه حوادث دست دارد در‌این نوشتار جای طرح و مجالی برای بحثش نیست اما توصیه‌ام به مردم عزیز هزاره این است که خود برای آزادی اسرا و سرنوشت آینده‌شان تدابیری اندیشیده و اقداماتی لازم را انجام دهند و تصور غلطی را که از عین و غین دارند از ذهنیت خود پاک سازند و خود تقدیر و سرنوشت‌شان را به دست گرفته و اقدامات لازم را انجام داده و منتظر کسی غیر از خود‌شان نباشند.