جنبش روشنایی، دولت اشرف غنی، مذاکره یا مبارزه؟

اشرف غنی یکی از دغل‌بازترین و تقلب‌کارترین فردی می‌باشد که به عنوان رییس جمهور یک کشور درهم شکسته و خسته از جفاهای فرزندان ناخلفش بر کرسی قدرت تکیه زده و هر روز بیش از پیش به سرنوشت کشور خیانت روا داشته و به انحصار قدرت سیاسی و غارت ثروت ملی مصروف است. از زمانی روی کار آمدن این غدار متقلب مردم افغانستان هزینه‌های بسیار سنگین و تاوان‌های جبران‌ناپذیر را متحمل شده‌اند. شکافی که این فاشیست قرن ۲۱ در میان اقوام ساکن در افغانستان به وجود آورده و هر روز بیش از دیروز به آن دامن می‌زند کشور را در مرحله بسیار خطرناک و در سراشیبی سقوط حتمی سوق داده است. انتظار داشتن بهبودی اوضاع سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور تا زمانی که این جرثومه فساد و همفکرانش روی کار است خیالی باطل و دل بستن به سراب بی‌حاصل است.

جنبش روشنایی به عنوان نسل برخاسته از متن توده و آگاه شده از روشنی زمانه از بدو شکل‌گیری خود معتقد بودند که اشرف غنی و تیم فاشیست او هرگز اهل گفت‌وگوی حق‌طلبانه نبوده و نمی‌باشد. اگر سخن از مذاکره می‌راند صرفا به خاطر درهم شکستن صفوف فشرده و به هم پیوسته مبارزان راه حق طلبی و دادخواهان عدالت‌ اجتماعی می‌باشد و بس. به همین خاطر در مرحله اول جنبش روشنایی تاکتیک اعمال بیشترین فشار برای تسلیم نمودن اشرف غنی و وادار کردن او به تمکین به خواست مردم را در پیش گرفتند؛ اما خاینان و معامله‌گران فرصت‌طلب درون قومی، آستین خیانت بالا زدند و کمر به نابودی و ضربه زدن به جنبش روشنایی و نسل بیداری که بدون اجازه آن‌ها به صحنه آمده و مخالف معامله‌گری‌های سیاسی و امتیازگیری‌های شخصی بودند؛ بستند و شروع کردند به فرافکنی و دروغ پردازی که جنبش روشنایی متشکل از جوانان احساساتی و فاقد منطق سیاسی که فقط احساسات از خود بروز می‌دهند و با منطق سیاست و معامله بیگانه‌اند می‌باشند؛ در حالی‌که  کار سیاسی و اجتماعی با چانه‌زنی و مذاکره و گفت‌وگو قابل حل می‌باشد. زمانی که خود آن‌ها بر اساس همین پندار و مفکوره وارد مذاکره (معامله) شدند برای همه ثابت شد که جز معامله شخصی هیچ دست‌آوردی دیگری جمعی نداشتند.

جنبش روشنایی با دادن هزینه سنگین همچون فاجعه تلخ و خونین دهمزنگ و مبارزات مدنی در داخل و خارج از کشور، ناگزیر شدند که به مذاکره تن داده و این حربه معامله‌گران رقیب را از آنان گرفته و صداقت دولت اشرف غنی را نیز به محک آزمایش بگذارند. از این رو وارد مذاکره شدند با اینکه معتقد بودند که اشرف غنی و تیم او حتی اگر به صورت ظاهری خواست‌ها و مطالبات جنبش را بپذیرند معلوم نیست که آن را اجرایی و عملی نمایند. برای این باور خود رفتار و وعده‌های اشرف غنی را در طول دوران زمامداری‌اش برای مردم و مذاکره کنندگان معامله‌گری که از جنبش روشنایی جدا شده بودند، شاهد داشت و اشرف غنی تا هنوز به هیچ وعده‌ای که به مردم داده عمل نکرده و هرچه قول و وعده داده همه‌اش فریب و دروغ و نیرنگ بوده و هرگز آن وعده‌های داده شده جامه عمل به خود نگرفتند. بنا بر این جنبش روشنایی و سایر کنش‌گران سیاسی و فعالان مدنی با یک مرد دروغ‌گو، فریبکار و متقلب و دغل‌باز به تمام معنا روبه‌رو هستند. اشرف غنی و تیم او بر اساس تقلب و تبانی با مافیای غربی بر شانه‌های مردم سوار شده و او و تیمش هرگز به خواست و مطالبات مردم تن نداده و گوشش بدهکار شنیدن حرف‌های مردم نیستند. از آدمی که با تقلب قدرت را قبضه کرده و در انحصار خود قرار داده انتظار راستی، صداقت و خدمت به مردم انتظار ابلهانه است.

کمسیون مذاکره کننده دولت و جنبش روشنایی نتیجه مذاکره و توافق و فیصله نهایی خود به اشرف غنی ارایه داده و منتظر فرمان او مبنی بر برگرداندن مسیر لین برق به مسیر اصلی‌اش (بامیان میدان وردک) به سر می‌برند. از قرار که اعضای تیم مذاکره کننده دولت در کنفرانس رسانه‌ای در کنار اعضای جنبش روشنایی حضور نداشتند معلوم است که اشرف غنی و تیم او صادق نبوده و بازهم توطیه‌ای در سر دارد و نتیجه کمسیون را نمی‌پذیرد. جنبش روشنایی باید برای مبارزه طولانی و دراز مدت آمادگی گرفته و خود را برای طرح عبور و کنار گذاری اشرف غنی و تیم او پیش از انتخابات و یا لا اقل در فرصت انتخابات بعدی تجهیز نماید، برای اینکه اشرف غنی اگر فیصله کمسیون را وقعی هم بگذارد و فرمانی هم صادر نماید معلوم نیست که آن را اجرایی نماید. اشرف غنی شاید فرمان دهد و از این طریق  مردم و هواداران جنبش روشنایی را بی‌تفاوت نموده و سیاست وقت گذرانی را در پیش گیرد تا این مطالبه را به فراموشی سپرده و مشمول گذر زمان نماید.

اشرف غنی و تیمش تا هنوز ثابت ساخته‌اند که به دموکراسی و حقوق شهروندی پای‌بند نبوده و باور ندارند. آن‌ها اگر به دموکراسی و حقوق بشر و ارزش‌های دنیای مدرن باورمند می‌بودند به آن تقلب گسترده و سازمان یافته‌ی مستهجن رو ‌آورده و قدرت را با لطایف الحیل قبضه نمی‌کردند. اشرف غنی و تیم پشتونیست وی تقلب نکرده‌اند تا عدالت و داد را پیشه کنند، آنان برای این به تقلب و خیانت به آرای مردم متوسل نشدند تا ظلم و تبعیض سیستماتیک تاریخی را از اقوام غیر پشتون و از جمله هزاره‌ها برداشته و عدالت و برابری را حاکم سازند، آن‌ها به تقلب و خیانت دست زدند تا تعصب و تبعیض اعمال شده تاریخی را تداوم بخشند و نگذارند که سنت دیرپایی که از نیاکان آن‌ها به ارث رسیده از میان برود و انحصار قدرت شکسته و مشارکت همه اقوام در قدرت و حقوق شهروندی تثبیت و نهادینه گردد. خطایی که همه مبارزان عدالت‌خواهی و مدنی بازان سیاسی کشور مرتکب شده و می‌شوند همین نکته است که فراموش کرده‌اند که اشرف غنی و تیم او انسان‌های صالح نیستند که با هنجارها و ارزش‌های انسانی نفس بکشند تا مردم با معیارها و محورهای اخلاقی و قواعد و هنجارهای اسلامی و روش‌ها و اصول نظام‌های دموکراتیک از آنان مطالبه حقوق شهروندی نموده و آنان هم به این مطالبات، تظاهرات، داد و فریادهای مردم توجه نشان داده و پاسخ شایسته و بایسته را بدهند.

جنبش روشنایی و تمام عدالت‌خواهان کشور باید متوجه باشند که مطالبه حق و عدالت از اشرف غنی تقلب‌کار و تیم فاشیست وی و انتظار برآورده شدن خواست‌ها و مطالبات آنان انتظاری است باطل که جز هدر دادن انرژی و توان خود چیزی عایدشان نمی‌گردد. جنبش‌های اجتماعی‌ای که در زمان حاکمیت اشرف غنی شکل گرفته تا هنوز هزینه‌های بسیار زیادی را پرداخته‌اند اما به کوچک‌ترین خواست خود نرسیده‌اند. این، حکایت از کدام واقعیت می‌کند؟! حکایت از این واقعیت می‌کند که اشرف غنی تا هنوز با ذهنیت کوچی‌گری با دنیای مدرن و متحول معامله می‌کند. او چنانچه بارها و بارها از گفتار و رفتارش هویدا گردیده است یک آدم متعصب قبیله‌گرا و کوچی‌ مشرب است. تغییر دادن ذهنیت و شخصیت او محال است. عدالت‌خواهان محترم و جنبش روشنایی باید مبارزه همه جانبه را با غنی و تیم او تدارک ببینند تا هر چه سریع‌تر سلطه او و تیمش را از سر ملت برطرف نمایند. چرا که این مرد و این دولت برآمده از تقلب اصلاح‌پذیر نبوده و گوش‌شان بدهکار شنیدن حرف مردم نیست و انتظار پیشه کردن عدل و داد از سوی اشرف غنی و دولت او، خیالی است واهی و وانمود کردن اینکه این شخص و دولت او قابل اصلاح است خیانتی به مردم و فریب افکار عمومی و اغفال وجدان جمعی است.!