بیانیه جنبش مقاومت برای عدالت، در رابطه به حوادث دردناک اخیر کشور

(خیراندیشان جامعه پشتون که دلسوز وطن‌اند؛ هرچه عاجل باید از قومی‌سازی جنگ که توسط گروه طالبان راه‌اندازی شده است جلوگیری کنند).

حوادث اخیر پنجشیر و برخی مناطق اطراف آن، بار دیگر بحران جاری در کشور را عریان‌تر از پیش، نمایان ساخت. در طی رویداد‌های چند روز پسین، تعدادی از مردم ملکی به گونه‌ی غیرانسانی و بسیار بی‌رحمانه، مورد تعرض و کشتار واقع شدند. کشتار غیرنظامیان، تحقیر و توهین مردم، تجاوز به سرزمین دیگران برای اعمال سلطه‌ی قبیله‌‌ای، در هیچ دین و آیینی قابل توجیه و پذیرش نیست. برخوردی که با مردم مظلوم و آزاده‌ی پنجشیر و دیگر مناطق، از سوی منسوبین طالبان صورت گرفته است، غیرانسانی است و ما صراحتا آن را محکوم می‌کنیم. تیرباران کردن غیرنظامیان، به‌عنوان یک رفتار غیر اسلامی و انسانی، کارنامه‌ی سیاه عاملان آن را حجیم‌تر می‌گرداند و بس.

در رابطه به این قضایا و در مجموع وضعیت حاکم بر کشور، مواردی مشخصی را به مراجع دخیل در قضایای افغانستان، یادآور می‌شویم:

۱-  گروه طالبان، مطابق ادعای خودشان که خود را حاکم سرنوشت فعلی مملکت می‌دانند، مسوول اولی و اصلی تمام وقایعی است که در افغانستان رخ می‌دهد. هر رخدادی که مردم افغانستان را متضرر سازد و بحران جاری در کشور را تشدید کند، بدون شک مسوولیت آن متوجه طالبان است. بنابراین، صواب آن است که بزرگان طالبان بیشتر از این بر طبل تک‌تازی و زورگویی نکوبند. این قضایا، مشکلات کشور را بیشتر، و شکاف‌های قومی و سمتی و زبانی را برجسته‌تر می‌سازد. اگر کاری برای حل بحران نمی‌توانید، حداقل در تشدید و خلق بحران هم اصرار نورزید. البته اگر راست می‌گویید.

۲- جامعه جهانی یکی از مراجع اصلی دخیل در قضایای افغانستان است. رها کردن مردم افغانستان در کام یک بحران آشکار، فاجعه تمام‌عیار بود که متاسفانه اتفاق افتاد. در هر شرایطی، جامعه جهانی در قبال افغانستان و وضعیت اسفبار مردم ما، نباید بی‌تفاوت باشد. صرفا اظهار نگرانی کردن، هیچ گرهی از مشکلات موجود را نمی‌گشاید. از دید ما سیاست‌های چندپهلو و غیر شفاف جامعه جهانی در قبال افغانستان، یکی از عوامل ایجاد و دوام وضعیت فعلی در کشور ماست. امیدواریم جامعه جهانی بیشتر از این نسبت به وضعیت افغانستان با بی‌مبالاتی و ندانم‌کاری برخورد نکند.

۳- ایجاد شورای عالی مقاومت ملی افغانستان را در شرایط کنونی یک گام مثبت می‌دانیم؛ اما با صراحت یادآور می‌شویم که در فقدان یک استراتژی مشخص و روشن با دورنمای واضح و قابلِ بررسی، نمی‌شود نسبت به فردای مملکتمان خو‌ش‌بین بود. هر نوع ابهام در خط‌مشی آن، و بیان اهداف کلی و غیر مشخص، سردرگمی‌ها را بیشتر نموده و روند تحولات را از مسیرِ درست آن منحرف می‌سازد.

۴- مردم افغانستان مالکان اصلی این کشور هستند. تمام مراجع و آدرس‌های سیاسی، باید مصالح و منافع مردم را مبنای اصلی عملکرد‌های خود قرار دهند. مردم نیز باید با درک حساسیت شرایط، اتحاد و هم‌دلی بیشتر از پیش داشته باشند. اگر امیدی برای نجات این مملکت قابل‌تصور باشد، پیش‌شرط آن وحدت و همدلی مردم ستم دیده  افغانستان است.

۵- بزرگان و چهره‌های شناخته‌شده‌ی سیاسی کشور، نباید در چنین شرایط حساس، سکوت پیشه کنند. بر همه‌ی‌شان لازم است که هرچه در توان دارند، باید برای تغییر شرایط و بهبود وضعیت، تلاش کنند. آنانی که در طول بیست سال گذشته، به‌عنوان نمایندگان مردم افغانستان، صاحب نام و نشان و امکانات شدند، مسوولیت دارند که برای نجات مردم کاری کنند. از همه‌ی بزرگان می‌خواهیم که از هر طریقی که شده، راهی برای نجات کشور پیدا کنند و در قبال سرنوشت مردم بی‌تفاوت نمانند. و اگر کاری از دستشان برنمی‌آید از خودشان شهامت نشان بدهند و مشخص اعلان کنند که کاری نمی‌توانند، تا مردم منتظر نمانند و خود راه درست  را انتخاب کنند و در آن مسیر قدم بردارند.

موضع ما: جنبش مقاومت برای عدالت از همان آغاز، یک آدرس دفاعی بود. ما از ناگزیری سلاح برداشتیم و مطابق توان و امکانات خود، از مردممان دفاع کردیم. سابقه عملکر‌دهای ما روشن است. ما هیچ‌گاهی جنگ‌طلب نبودیم. صرفا از مردم خود، دفاع می‌کردیم که در این راه قربانیانی بی‌شماری را نیز متحمل شدیم. سرکوب جنبش مقاومت برای عدالت توسط حکومت نامشروع اشرف غنی احمد زی را همه به خاطر دارند. تردیدی نیست که اشرف غنی و دوروبری‌هایش، جاده‌صاف‌کن‌های طالبان بودند و در تبانی با طالبان، مردم این سرزمین را در یک بحران دشواری فرو بردند.

طالبان به‌وضوح نشان دادند که در مدیریت شرایط، مثبت عمل نمی‌کنند. از دست‌گیری‌های بی‌موجب، آزار و اذیت، شکنجه جوانان به بهانه‌های مختلف، سرکوب زنان، منع تحصیل دختران، تشدید نفاق قومی، سخت‌گیری‌های ناشیانه زیر نام شریعت و دیگر رفتارهای غیرانسانی هم چنان ادامه دارد. بیشتر از این در مسیر بهبودی وضعیت کشور سنگ‌اندازی نکنند و مردم افغانستان را متضرر نسازند و از همه بدتر قومی سازی جنگ است که توسط گروه طالبان راه‌اندازی شده است، قومی سازی جنگ به‌هیچ‌وجه به نفع هیچ قومی نبوده و نیست، جامعه پشتون باید هرچه عاجل جلو قومی سازی جنگ را بگیرند که پیامد آن متوجه تمام مردم افغانستان خواهد بود و مهار آن دشوار است و حاصل جنگ قومی جز تباهی، ویرانی و خونریزی برای مردم افغانستان چیزی دیگری نخواهد بود و اعلام می‌داریم، درصورتی‌که طالبان همچنان بر مردم افغانستان ستم کنند و دست از لجاجت، آزار و اذیت مردم بر ندارند، بی‌تفاوت نخواهیم نشست و با هماهنگی جریان‌های دفاعی دیگر، اقداماتی را روی دست خواهیم گرفت.

در پایان به روح شهدای حوادث اخیر  اتحاف دعا نموده و برای مجروحین شفای عاجل استدعا داریم. آرزو می‌کنیم که هر چه زودتر مردم ما شاهد یک تغییر اساسی برای برقراری صلح پایدار و امنیت و آرامش سراسری در کشور باشند.

علی پور ۱۴۰۱/۲/۲۰ خورشیدی.