بعثت؛آغاز رسالت، طنین رستگاری و سعادت، اتمام بزرگواری‌های اخلاق و کرامت!
نخستین آیات وحی با پیام خواندن و نوشتن، با محتوای توحید خالقیت و وحدانیت ربوبی، و درون‌مایه‌ی کرامت و بزرگواری بر پیامبر اکرم (ص) نازل شد. پیام آسمانی وحی، پس از دوران محنت‌بار و نفرت‌آور فترت، که انواع و اقسام کژروی‌ها و انحرافات، عرصه‌ها و لایه‌های زندگی ساکنان جزیره‌العرب را تیره‌وتار نموده بود، بار دیگر، زمین را به آسمان، پیوند زد و این بار برای آخرین مرحله، و برای همیشه، منشور سعادت ابدی و کامل‌ترین سند رستگاری (قرآن کریم) که دست منحرفان و ناپاکان، هیچ‌گاه به ساحت قدسی آن، نخواهد رسید، را با پیام‌آوری که درس کرامت و بزرگی و بزرگواری را از آموزگار هستی آفرین، فراگرفته و مدال پرافتخار مظهر رحمت جهانی خداوندی و دارا بودن خلق عظیم را با جایگاه اسوه و الگو برای جهانیان، به بشریت معرفی‌شده است:
پیامبر اکرم معلم و مربی کتاب و حکمت :
کتابی که از سوی فرستنده‌اش به صفات کرامت، مجد و عظمت و جامعیت، موصوف شده است، معلم و مبینی با همان اوصاف را معرفی می‌کند تا دست عقل و خرد بشریت را قدم‌به‌قدم به منزلت انسانیت، نزدیک و ارتقا داده و او را به جایگاه شایسته‌اش برساند. ” هو الذی بعث فی الامیین رسولا منهم یتلوا علیهم آیاته ویزکیهم و یعلمهم الکتاب و الحکمه ” (جمعه آیه ۲)
پیامبر اعظم، صاحب خلق عظیم
آفریدگار توانا پیامبرش را دارای اخلاق عظیم معرفی می‌کند: ” و انک لعلی خلق عظیم” (قلم آیه۴) اخلاق هسته اصلی و کانون اساسی زندگی فردی و اجتماعی است. اگر اخلاق و ارزش‌های اخلاقی از ساحت زندگی فردی و اجتماعی انسان، جدا شود، شیرازه‌ی حیات او فرومی‌پاشد. بدین‌جهت در قرآن کریم یکی از اهداف مهم بعثت انبیا و به‌خصوص پیامبر اکرم را تهذیب اخلاق و تزکیه‌ی نفوس می‌داند. در روایات نیز مهم‌ترین هدف بعثت، اتمام و اکمال شرافت‌های اخلاق، شمرده‌شده است. ” انما بعثت لاتمم مکارم الاخلاق” (کنز العمال،ج۱۳ص۱۵۱)
جلوه‌های از اخلاق عظیم پیامبر(ص) در فتح مکه نمودار شد، آن‌همه اذیت و آزار قریش نسبت به آن حضرت روا داشته شده بود، در جریان فتح مکه با عفو عمومی حضرت پاسخ داده شد. حتی “وحشی” قاتل حضرت حمزه عموی خود و ابوسفیان و هند جگرخوار را مورد عفو قرارداد.
پیامبر اکرم (ص) اسوه و الگوی گفتار و رفتار برای بشریت
با نزول نخستین آیات قرآن بر پیامبر، آن حضرت که با اخلاق عظیم و سجایای کریمانه از سوی خداوند به‌سوی مردم مبعوث شده بود، مامور دعوت و هدایت آن‌ها به مبداء و معاد و پذیرش نبوت، گشت و ازآنجایی‌که دعوت‌کننده باید خود به برترین صفات و فضایل انسانی آراسته باشد، خداوند، پیامبرش را از بدو تولد توسط فرشته‌ی وحی، به بالاترین سطح فضیلت و معیارهای کرامت انسانی، رهنمون و آراسته بود، چنانکه پیامبر در میان مردم قبل از بعثت به امانت، صداقت و راست‌گویی و درست‌کرداری معروف بود. اینک پس از اعلام رسالت او، وی را به‌عنوان الگو و اسوهی گفتار و رفتار نیک معرفی و مخاطبان او را به پذیرش دعوت و اطاعت از دستورات و فرمایشات آن حضرت که درواقع دستور خداوند است، فراخوانده است . و فرجام پذیرش دعوت رسول خود را نیل به سعادت و رستگاری و سرانجام انکار و نافرمانی دعوتش را شقاوت و بدبختی، شمرده است.
رسول اعظم (ص) پیامبر خاتم با پیام جهانی و دین جاودانه
ادیان و شرایع قبلی باآنکه در اصول دعوت خویش، با اسلام تفاوت نداشت اما شرایع و قوانین آن‌ها محدود به زمانه و زمینه‌ی خاص بود، و توسط عده‌ی منفعت‌طلب و موقعیت خواه و سودجوی منحرف، از مسیر اصلی انبیای پیشین، به انحراف کشانده شد همچون آیین یهود و مسیحیت، اما دین اسلام با معجزه‌ی جاودانه‌ی قرآن و با صیانت حتمی فرستنده آن “انا نزلنا الذکر و انا له لحافظون” و با خطاب جهانی و قوانین بشری “و ما ارسلناک الاکافه للناس بشیرا و نذیرا” (سبا آیه ۲۸) و اتصاف پیامبرش به “و ما ارسلناک الا رحمه للعالمین” (انبیاء آیه ۱۰۷) مهر خاتمیت بر ارسال رسل و جهانی و جاودانگی دین اسلام، زد و ابدیت دین کامل و راهنما بودن قرآن را برای همیشه و هرگاه، تایید و تصدیق و تاکید نمود. ” حلال محمد حلال ابدا الی یوم القیامه و حرامه حرام ابدا الی یوم القیامه ” (اصول کافی ج۱ص۱۷۳)
(
(