صفحه اصلی / ۱۴۰۲ / حمل

«درون‌مایه تعالیم الهی انبیا و متون وحیانی، راهبری و راهنمایی بشر به تفکر و تدبر در لطایف و ظرافت‌های حکیمانه خلقت و توجه دادن او به هدف‌دار بودن و غایتمندی انسان و جهان و در کلام دیگر، شناخت مبدا و معاد و رابطه بین آن دو است. براین اساس همان‌گونه که تلاش و کوشش در تامین زندگی مادی نه‌تنها منع نشده بلکه ترغیب و تشویق و البته تعدیل آن و معطوف نمودن بر اهداف متعالی و انسانی، در آموزه‌های دینی انبیای الهی و به‌خصوص قرآن کریم به‌عنوان مجاهدت و درخور ستایش شمرده‌شده است.»

«با اندک تامل و بررسی وضعیت مسلمانان و غیرمسلمانان به این نتیجه‌ی قطعی می‌رسیم که برپایی مراسم احیا و شب‌زنده‌داری هیچ نقشی در تعیین سرنوشت بهتر برای مسلمان‌ها نداشته و ندارد. پس یا باید قایل شویم که این باور و برداشت از سوره قدر اشتباه است و یا از بیخ منکر شویم و بگوییم که خدای‌نخواسته حرف قرآن حرف خدا نیست و... . از طرف دیگر قرآن کریم به شکل بسیار صریح و رسا بیان کرده است که: وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى، و اینکه برای انسان بهره‌ای جز سعی و کوشش او نیست، تعیین تقدیر را توسط شب‌زنده‌داری و دعا و توسلات به ایمه و ... نفی می‌کند.»

«این روزها برای کسانی که روزه می‌گیرند و تلاوت قرآن دارند شاید زیبایی‌های بهار طبیعت با زیبایی‌های معنوی بهار قرآن نشاه‌ای دوچندان و لذت مضاعف به ارمغان داشته باشد، اما بهار قرآن علی‌رغم همه حلاوت و شیرینی‌های که احتمالا داشته باشد برای عده‌ای که بی‌بهره از لذایذ معنویت‌اند و معتقد به دین و پابند به روزه و نیایش و راز و نیاز به درگاه بی‌نیاز نیستند این تقارن اندکی مزاحمت خلق کرده و دیدوبازدیدهای ایام نوروز را محدود و تا حدودی بدون مصرف نقل‌ونبات نموده و لذت بردن از سفره‌ی که در این ایام پهن می‌شد را کم کرده است. با همه‌ی این‌ها فضای دل‌انگیز بهاری بریده از همه آداب و مناسک آیینی‌اش زیبا و روح‌بخش و فرح‌زاست.»